Alles wat je moet weten over PRISM
Wat is PRISM software nou precies?
De Verenigde Staten (NSA) tapt op grote schaal internetcommunicaties af
PRISM software is een digitaal spionageprogramma van het Amerikaanse National Security Agency (NSA). De inlichtingendienst verzamelt op grote schaal communicatieverkeer, waaronder e-mails, telefoontjes en informatie dat via sociale media wordt verzonden.
Uit diverse stukken worden negen technische bedrijven genoemd waarvan informatie wordt ingewonnen: Microsoft, Yahoo, Google, Facebook, Paltalk, Youtube, Skype, AOL en Apple. Nieuwe informatie door de Washington Post toont aan dat Microsoft zich eind 2007 als eerste bij het programma aansloot. Eind 2008 gevolgd door Yahoo. In 2009 volgden Google, Facebook en Paltalk. Apple was pas in oktober 2012 het laatste bedrijf om deel te nemen aan het PRISM-programma. De verzamelde informatie omvat onder meer e-mail, chat, video’s, foto’s en VoIP-gesprekken (bijvoorbeeld via Skype. VoIP).
Er zou met name informatie worden verzameld over mensen die zich buiten de VS bevinden, of Amerikanen die met het buitenland communiceren. Het zou echter ook mogelijk zijn om binnenlands internetverkeer af te luisteren.
Europa wordt ook afgeluisterd door de NSA!
Wat doet PRISM Software dan?
De PowerPoint-presentatie over PRISM software spreekt van een verzameling direct vanaf de servers van de genoemde bedrijven. Alle bedrijven ontkennen echter dat zij hieraan meewerkten, of dat ze überhaupt wisten dat PRISM software bestond. Wie het aan het rechte eind heeft, is vooralsnog onduidelijk. Nieuwe PowerPoint documenten door de Washington Post zijn gepubliceerd, suggereren dat de NSA een melding krijgt, wanneer een gebruiker, die als doelwit aangemerkt staat, bepaalde handelingen verricht, zoals inloggen op een server. Dit lijkt erop te wijzen dat de NSA toegang heeft tot de servers van grote internetbedrijven.
Metadata verzameld door de overheid
De Guardian heeft details over het programma XKeyscore onthuld. Dit programma doorzoekt de inhoud van e-mails, berichten op sociale media en webgeschiedenis. Dit zou zonder gerechtelijk bevel kunnen.
Intussen hebben enkele bedrijven zoals ook bekend gemaakt hoeveel dataverzoeken via de geheime rechtbank aan hen worden gericht.
- Facebook: 18.000 tot 19.000 accounts.
- Microsoft: 31.000 tot 32.000 mensen.
- Apple: 10.000 accounts.
Zeker is ook dat de overheid ‘metadata’ over communicaties verzamelt.
Is het legaal?
Er is een wet waarmee de NSA gegevens mag opvragen
Het verzamelen van informatie gebeurt onder de Foreign Intelligence Surveillance Act, oftewel FISA. Deze wet maakt het mogelijk voor de overheid om gebruikersdata van Amerikanen op te vragen. Hiervoor moet een rechter echter wel toestemming geven. Daarom bestaan er speciale FISA-rechtbanken waar in het geheim verzoeken kunnen worden ingediend. Het aantal FISA-verzoeken en de hoeveelheid informatie die door de overheid wordt opgevraagd zijn geheim.
De Washington Post meldt dat FISA-verzoeken steeds breder zijn geworden. Tijdens de Bush-administratie zouden advocaten FISA-rechters ervan hebben overtuigd dat hele datasets in één keer kunnen worden opgevraagd. Zo kunnen grote hoeveelheden data van Amerikaanse bedrijven worden verzameld. Dit kan zo lang de overheid ervoor zorgt dat er procedures zijn die ervoor zorgen dat het verzamelen van data over Amerikaanse burgers beperkt blijft.
De voormalige generaal Johnson beweert dat FISA-verzoeken bijna nooit worden geweigerd. Het verzamelen van gegevens kan dus op grote schaal gebeuren. Zo gauw een rechter een verzoek goedkeurt, zijn bedrijven verplicht de gevraagde informatie te overhandigen. Alle genoemde technische bedrijven zeggen te voldoen aan wettelijke verzoeken.
Voor gegevens van buitenlanders is geen gerechtelijk bevel nodig
Hoe kwam dit aan het licht?
Klokkenluider Edward Snowden is de bron van de gelekte NSA-documenten.
Snowden heeft er voor gekozen om zijn identiteit vrij te geven. In een interview met de Guardian vertelt hij dat hij de documenten lekte, omdat hij vindt dat de reikwijdte van de Amerikaanse surveillancestaat bekend moet worden.
President Obama verdedigde de grootschalige inwinning van informatie, onlangs nog door te zeggen dat dit een belangrijk wapen was in de strijd tegen terrorisme. Ook de directeur van de nationale inlichtingendiensten van de VS, James Clapper, zei dat de verzamelde informatie ‘behoort tot de meest waardevolle buitenlandse inlichtingen die we verzamelen’.
Er zijn echter ook veel mensen boos op de Amerikaanse overheid. Burgerrechtenorganisaties zeggen dat de spionage van de NSA te ver gaat. De Amerikaanse grondwet zou het verbieden om zonder een redelijke verdenking mensen in de gaten te houden.
Volgens de Nederlandse organisatie Bits of Freedom werkt ook Nederland aan het bespieden van burgers. De organisatie roept Nederlandse klokkenluiders op om naar voren te treden en wil dat de overheid stopt met plannen voor het aftappen van internetverkeer.
Edward Snowden hoopt zelf dat de gelekte documenten zullen leiden tot nieuw beleid.
Na 11 september is alles anders
Sinds 11 september pakken ze terreur hard aan!
Sinds 11 september 2001 heeft overheid van de Verenigde Staten aangekondigd per direct terreur hard aan te pakken. Diverse Amerikaanse inlichtingendiensten hebben de opdracht gekregen om zoveel mogelijk data verzamelen. Deze data onderzoeken ze. En Wanneer de veiligheid van America in gevaar komt, onderneemt de overheid direct maatregelen. Dit geheime programma heeft de naam PRISM software gekregen. Doel van dit project is om zoveel mogelijk informatie te verzamelen. De wet is aangepast zodat men alle persoonlijke gegevens van de burgers mag opslaan. Het idee is om terroristen op te kunnen pakken die zich schuldig maken of eventueel verdacht zijn van enig verband met terrorisme of enig ander vergrijp.
Andere klokkenluider Allen Hamilton gaat verder
Via de klokkenluider Allen Hamilton werknemer van de firma Booz is bekend geworden dat PRISM bestond. Het PRISM Project had als doel om gegevens van Microsoft, Google, Apple, Yahoo, en vele anderen op te slaan en te analyseren. Ook werd duidelijk dat NSA ook iets met dit project te maken had.
Klokkenluider Edward Snowden werkte eerst als analist bij de inlichtingendienst NSA en werd later – als medewerker van het adviesbureau Booz Allen Hamilton – weer ingehuurd door dezelfde inlichtingendienst voor het minen van data afkomstig van Facebook, YouTube, Skype en andere internetgiganten.
En nu hoe?
PRISM is een project wat is gestart door de US National Security Agency
US National Security Agency, beter bekend als NSA heeft als doel data te kunnen analyseren en terreuractiviteiten direct aan te pakken. De NSA maakt geen verschil tussen bedrijven of privé personen. Allereerst moest de e-mail er onder leiden.
De NSA kan informatie over iedereen opvragen bij uw favoriete e-mail service, zoals Gmail, Facebook, Outlook en vele andere. Later zijn daar videobeelden aan toegevoegd toegevoegd door President Bush met zijn wetwijziging ‘Patriot Act’, en uitgebreid naar de Foreign Intelligence Surveillance Act (FISA) in 2006 & 2007.
Omdat er weinig technische details bekend zijn hoe PRISM precies werkt en het feit dat de FISA rechtbank in het geheim werkt, zijn critici bezorgt over de omvang van het programma. Daarnaast is onduidelijk of het in strijd is met de grondwettelijke rechten van de Amerikaanse burgers.
Vlak voordat het PRISM software programma openbaar werd, lekte ook al een document uit waaruit bleek dat de Amerikaanse provider Verizon gegevens over miljoenen klanten doorgeeft aan de Amerikaanse overheid. Van alle gesprekken zouden telefoonnummers, locaties, gespreksduur en tijd worden geregistreerd en automatisch worden overhandigd aan de de NSA.
The Guardian schrijft ook over een NSA-programma met de naam Boundless Informant. Dat brengt grote hoeveelheden metadata van het internet in kaart. Bijvoorbeeld de verzender en ontvanger van een e-mail. De inhoud van e-mails zouden ze minder in de gaten houden.
Op een kaart is te zien dat de NSA in maart 2013 maar liefst 97 miljard stukjes data in kaart bracht. Een groot deel van die gegevens is verzameld uit het Midden-Oosten, maar er kwamen ook 3 miljard stukjes metadata uit Amerikaanse netwerken.